1. ABUÍN.- Este apellido, que usan 2.687 (LM) personas, fue tomado dos lugares habitados llamados Abuín. Conocemos un texto de Sobrado (ano 922) que se habla de una villa llamada Avolini; Avolinus do que sae Abuín. Atopámonos cun topónimo TAXL que dá lugar a un apellido. Abuín procede, pues, del nombre personal del amo de la tierra dicha Abolinus ou Avolinus, que con b o con v dejó vestigios escritos bastados na
G a l i c i a del siglo VIII al XI (luego esmorece e pérdese). De onde veña o Abolinus original non é cousa fácil de determinar. Trataríase dun derivado do latín Aux. “ancián, avó”: Avolinus sería o nome cariñoso
dado a algún velliño ou maior benquerido. Xa parece que Piel, referíndose ao grego abolus, suxería
un significado peyorativo ou degradante. Seguindo a pista, eu vou dar ao latín aboleo/-es/-eui “destruir, borrar a memoria, aniquilar”. Terríbel significado que nos transporta ao indoeuropeo onde Julius Pokorny pon un ol-(e)- “destruir” como extensión da raíz od- “odio, noxo”. Non me sorprendería que algo negativo
vindo do verbo aboleo se unise cun encantador e familiar derivado de auus para nos dar o Abolinus/Avolinus que terminou nos nomes de lugar e apelido Abuín (en Portugal, Aboim). Non sei se virá ao caso o occitanismo galego medieval ávol ruín, mau” (Ramón Lorenzo). Ollo: houbo tamén un nome persoal Abolus que diu nun topónimo e nun apelido Aboi.